W 1338 roku powstał Kościół Mariacki w Świdwinie.
W 1475 roku dobudowano boczne kaplice (zakrystia).
W 1505 roku wybudowano wieżę.
W 1538 roku kościół Katolicki zamieniono na Zbór Protestancki i odtąd kazania były głoszone w języku niemieckim.
W 1644 roku wieża na kościele została zniszczona przez uderzenie pioruna.
16.04.1689 roku miał miejsce pożar Świdwina, z kościoła zostały tylko mury.
W 1692 roku odbudowano Kościół.
W 1776 roku spłonęła wieża.
W 1881 roku przeprowadzono gruntowny remont Kościoła. W takim stanie przetrwał on do końca II wojny światowej.

Przed 1945 rokiem życie religijne w Świdwinie skupione było wokół położonego w centrum miasta
kościoła ewangelickiego. W czasie II wojny światowej pocisk zapalający zniszczył hełm wieży.
Na skutek działań żołnierzy radzieckich świątynia została spalona
(prawdopodobnie spalenie nie było związane z działaniami wojennymi).
Ponadto w kościele zniszczono dzwony i dach. Budynek więc wymagał natychmiastowego remontu. Na szczęście już w 1947 roku powstał Komitet Odbudowy Kościoła.

Prace rozpoczęto w następnym roku. W odbudowie pomagały finansowo władze
miasta oraz powiatu białogardzkiego.

Do 1945 roku w Świdwinie była znikoma ilość katolików. Korzystali oni z małej kaplicy w domu mieszkalnym przy ulicy Słowiańskiej. Komisaryczny burmistrz Świdwina - śp. Jan Górski - zabezpieczył sprzęty katolickiej kaplicy, a gdy do Świdwina przybył ks. Józef Kępka (pierwszy powojenny proboszcz), przejął zachowane mienie. Ponieważ kościół mariacki był spalony, wierni gromadzili się w świątyni przy ulicy Świerczewskiego. Była to tymczasowa siedziba powstałej już parafii pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Do 1974 roku pasterzami w parafii byli: ks. Józef Kępka, ks. Michał Polulak, ks. prałat Eugeniusz Kłoskowski (kapelan wojskowy i uczestnik powstania warszawskiego) oraz ks. Tadeusz Werno - obecnie biskup senior diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Uprzednio był On pracownikiem Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim. W tym czasie parafia w Świdwinie posiadała siedem filii: w Wilczkowie, Słonowicach, Oparznie, Lekowie, Nielepie, Krosinie i Smardzku.

Gdy w 1972 roku papież Paweł VI na mocy bulli Episcoparum Poloniae Coetus powołał do istnienia diecezję koszalińsko-kołobrzeską, Świdwin znalazł się w jej granicach.
Unormowane stosunki między państwem i Kościołem sprawiły, iż dotychczasowi zarządcy
parafialni stali się proboszczami.

W 1974 roku ks. Tadeusz Werno został pierwszym biskupem pomocniczym młodej diecezji. Na jego miejsce proboszczem mianowany został ks. Jan Borzyszkowski. W tym samym roku parafia wzbogaciła się o niezwykły dar - relikwie Krzyża Świętego przekazane przez Antoninę Skupską. Relikwie te zostały przywiezione w 1932 roku z Rzymu do Horodnicy w województwie Tarnopolskim. W 1945 roku wraz z przesiedlającymi się mieszkańcami Horodnicy dotarły do Świdwina. W 1979 roku ks. Jan Borzyszkowski został przeniesiony do parafii katedralnej w Koszalinie, a jego miejsce zajął ks. Zenon Świątkowski. Jego następcą był ks. Tadeusz Piasecki, który do Świdwina przybył w 1984 roku. Dzięki jego staraniom przeprowadzone zostało osuszenie kościoła, pokryto dach blachą miedzianą, dokonano remontu kaplicy Mat ki Bożej Ostrobramskiej. W 1988 roku obchodzono uroczyście 650-lecie kościoła.

W 1995 roku po przejściu ks. Tadeusza Piaseckiego do parafii katedralnej w Koszalinie, proboszczem został ks. Jan Wszołek, który posługę tę pełnił do 30.06.2005 roku. W czasie swego pobytu w Świdwinie ks. Wszołek rozpoczął renowację wieży kościoła.

Od 01.07.2005 roku funkcję proboszcza pełni ks. Ryszard Kizielewicz, który wcześniej był proboszczem w parafii Piława (1997-2003) oraz Dyrektorem Domu Księży Emerytów w Kołobrzegu (2003-2005). W pierwszym roku swej posługi ks. Proboszcz, przy dużej ofiarności oraz życzliwości parafian, władz miasta i wielu sponsorów, podjął się rozmaitych zadań w zakresie administracyjno-duszpasterskim.

Kontynuował renowację wieży kościoła, dokonał remontu domu parafialnego. Na terenie przykościelnym stanął nowy krzyż misyjny, powstał parking samochodowy, wykonano tablice informacyjne o naszym kościele oraz ozdobny krzyż z godzinami nabożeństw.

Na wzniesieniu przed głównym wejściem do świątyni stanęła nowa figura Maryi. W tym czasie wykonano także wiele prac wewnątrz kościoła. Zamontowano nowe ławki w świątyni. Młodzież, która przyjęła Sakrament Bierzmowania w roku 2006, ufundowała witraż przedstawiający symbolikę Sakramentu Chrztu Świętego, który został zamontowany w czerwcu tegoż roku. Wielkim przedsięwzięciem było malowanie wnętrza kościoła, którego dokonano w czerwcu i lipcu. W 2006 roku zamontowano także 3 nowe witraże: nad bocznym wejściem (ufundowany przez obecnie pracujących w parafii księży), witraż z symboliką Sakramentu Bierzmowania (ufundowany przez Starostwo Powiatowe) oraz witraż z symboliką Sakramentu Eucharystii (ufundowany przez anonimowego Parafianina).

Z funduszów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (160 tys. zł) przeprowadzono renowację budowlaną zewnętrznych ścian kościoła. Ważnym przedsięwzięciem, możliwym do wykonania dzięki licznym i hojnym Sponsorom, była także renowacja stacji Drogi Krzyżowej. W międzyczasie wymieniono część ogrodzenia wokół świątyni oraz zamontowano oświetlenie krzyża na wieży kościoła. Dzięki życzliwości wielu Osób Parafia systematycznie wzbogaca się w nowe szaty liturgiczne.

W 2007 roku podjęto kolejne prace. Wmontowano wiatrołapy (ufundowane przez Starostwo Powiatowe) oraz kopuły (wykonane przez firmę p. Lisowskiego). Zamontowano kolejne witraże: z symboliką Sakramentu Pokuty (ufundowany przez Rodzinę Państwa Pietrasów) oraz witraż z symboliką Sakramentu Kapłaństwa (ufundowany przez Nauczycieli i Pracowników Oświaty naszego miasta). W celu zabezpieczenia świątyni wykonano odwodnienie murów przykościelnych.
Na terenie parafialnym od strony ulicy Niedziałkowskiego posadzono nowe krzewy ozdobne. Bardzo poważną inwestycją była instalacja nowego nagłośnienia. Stare głośniki zostały wykorzystane w kościołach filialnych. Wizerunek zabytkowej świątyni poprawiło zagospodarowanie placu przykościelnego. Utwardzona została nawierzchnia otoczenia kościoła.

W styczniu 2008 r. rozpoczęto remont starej części plebanii (dach i pomieszczenia parterowe). Odrestaurowano kaplicę Matki Bożej Niepokalanej, odrestaurowano i ozłocono ołtarz, ambonę i chrzcielnicę. Wykonano i wstawiono cztery witraże: trzy z symbolami sakramentów zaś czwatry Matki Bożej Fatimskiej w bocznej kaplicy, ufundowany przez Nadleśnictwo Świdwin.

Kolejne lata wiązały się z dalszymi remontami koniecznymi dla dobrego funkcjonowania świątyni.

W 2009 r. zmodernizowano instalację elektryczną i tablicę rozdzielczą. Wyremontowano dzwony w wieży kościelnej.

W 2010 r. wykonano okna górne w nawie głównej ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska oraz ze środków parafialnych.

W 2011 r. dokonano konserwacji i remontu organów, zamontowano nowe ogrzewanie a także wybudowano kaplicę przykościelną Matki Bożej Niepokalanej w miejscu tzw. Groty Matki Bożej.

W 2012 r. przeprowadzono renowację witraży za prezbiterium oraz termomodernizację budynku plebanii.

W 2013 r. dokonano renowacji i konserwacji zachodniej ściany świątyni.

W 2014 r. dziękiwsparciu Urzędów: Miejskiego, Powiatowego i Marszałkowskiego, oraz dzięki ofiarności Parafian dokonano renowacji i konserwacji części ściany północnej kościoła.

W 2014 r założono monitoring plebanii oraz na placu kościelnym.

W 2015 r. Zakończona renowacja sciany od strony ul. Niedziałkowskiego.

W 2016 r. Renowacja wschodniej ściany kościoła.

W 2017 r. Zakończenie renowacji zewnętrznych ścian kościoła.

W 2018 r. Renowacja wnetrza części ścian wieży kościoła oraz odnowienie prezbiterium.

W 2019 r.  Renowacja wnetrza kolejnego etapu ścian wieży kościoła.

W 2020 r.  Renowacja wnetrza kolejnego etapu ścian wieży kościoła.

W 2021r. Zakończenie renowacji wnętrza wieży kościoła. Montaż paneli fotowoltaichmych na budynku plebani.

W 2022r. Wymiana nagłośnienia oraz pieców grzewczych, malowanie kościoła.

Rok 2023 renowacja placu Kościelnego przy grocie.

Rok 2024 remont salek duszpasterskich.